Rzeczownik w liczbie pojedynczej

Ucząc się o rzeczownikach norweskich w liczbie pojedynczej, warto zwrócić uwagę na trzy bardzo istotne fakty:

Są trzy rodzaje: męski, żeński i nijaki - jednak nie zawsze rodzaj rzeczownika w języku norweskim, odpowiada rodzajowi jego polskiego odpowiednika - np. rzeczownik stół w języku norweskim ma rodzaj nijaki (et bord).
Każdy rzeczownik ma swój rodzajnik:
- en -> rzeczowniki rodzaju męskiego, np. en mann - mężczyzna
- ei -> rzeczowniki rodzaju żeńskiego, np. ei jente - dziewczyna
- et -> rzeczowniki rodzaju nijakiego, np. et barn - dziecko
Rzeczowniki występują w dwóch formach: nieokreślonej oraz określonej.

Forma nieokreślona rzeczownika = rodzajnik + rzeczownik:

en mann
ei jente
et barn

natomiast forma określona rzeczownika = rzeczownik + rodzajnik dodany na koniec wyrazu (z wyjątkiem rodzaju żeńskiego):

mannen
jenta - rodzajnik ei zmienia formę na a
barnet

Rzeczowniki, które kończą się na -e, otrzymują w formie określonej końcówkę -n / -t, natomiast w rodzaju żeńskim -e często ulega redukcji, np.:

en plante - planten (roślina)
et bilde - bildet (obraz)
ei lampe - lampa (lampa)

Kiedy używamy formy nieokreślonej?

Przede wszystkim wtedy, gdy wprowadzamy nową informację, np.:

Jeg har en leilighet. - Mam mieszkanie

Jest to nowa informacja; nasz rozmówca nic nie wie o naszym mieszkaniu, dlatego rzeczownik jest w formie nieokreślonej - en leilighet.

Kiedy używamy formy określonej?

Gdy osoba / przedmiot o którym mówimy, jest znana / y naszemu rozmówcy, np.

Leiligheten er ganske stor. - Mieszkanie jest dość duże.

Rzeczownik w tym zdaniu jest w formie określonej - leiligheten - ponieważ nasz rozmówca, już wie z poprzedniej wypowiedzi, o jakim mieszkaniu rozmawiamy.

Kilka dodatkowych informacji o rzeczowniku:

Nie wymawiamy litery ‘t’ przy rzeczownikach rodzaju nijakiego w formie określonej.
Rodzaj żeński rzeczownika można zastąpić rodzajem męskim, dlatego też oba przykłady poniżej są jak najbardziej poprawne:

Jeg har ei søster. / Jeg har en søster. - Mam siostrę.